سخنرانی مریم رجوی در گردهمایی پاریس ـ 6تیر93

به نام خدا، 
به نام ایران، 
به نام آزادی، 
به نام مقاومت و ارتش آزادی، 
و به نام شهیدان و زندانیان سیاسی، زندانیان آرمان و ایستادگی. 
درود بر همهٴ شما که از پنج قارهٴ جهان در این جا حاضرید و سلام بر شما شخصیتها، سخنگویان و نمایندگان 69 کشور جهان که برای همبستگی با مردم و مقاومت ایران به این جا آمده اید. 
هم چنین، یاد مرد بزرگ عدالت و حقوق بشر، آقای موریس بوسکاور، شهردار فقید تاورنی را گرامی می داریم. 
سلام بر مجاهدین، از اشرف و سردار خیابانی تا صدیقه و ندا و غلامرضا خسروی، مشعلهای راهنما و قهرمانان راهگشای نبرد 33ساله با ارتجاع مذهبی. 
سلام بر ملتهای به پاخاسته سوریه و عراق و کارزار آنها برای آزادی و دموکراسی و علیه تروریسم و بنیادگرایی. 

هم میهنان! 
ما در لحظهٴ حساسی از تاریخ ایران و خاورمیانه هستیم؛ نقطه عطفی که از مهمتر ین واقعیت دوران کنونی تأثیر پذیرفته است. این واقعیت، فاز پایانی رژیم ولایت فقیه است. 
انفجار خشم مردم عراق، اشغالگری ولایت فقیه بر این کشور را به لرزه انداخته و سرمایه گذاری یازده ساله آخوندها در عراق، برباد رفته است؛ آخوندهایی که می خواستند از سرکشیدن جام زهر اتمی طفره بروند، حالا زهر شکست در عراق، تمامی رژیمشان را فراگرفته است. 
از روز اول، عراق به دلیل موقعیت ژئوپلیتیک ویژه اش، مهم ترین طعمه ولایت فقیه برای صدور ارتجاع و تروریسم بود. جنگ هشت ساله خمینی با شعار «فتح قدس از طریق کربلا»، اشغال عراق و عتبات مقدسه را مد نظر داشت. در آن زمان، ارتش آزادیبخش ملی، با بیش از 100 رشته نبرد، و سرانجام، آزادسازی شهر مهران و آمادگی برای حرکت به سوی تهران، جام زهر آتش بس را به کام خمینی ریخت. 
جنگ خانمانسوز، متوقف شد؛ اما پانزده سال بعد، پس از حمله آمریکا به عراق، ولایت فقیه به آرزوی دیرینهٴ خود رسید. نیروی تروریستی قدس، با مزدبگیرانی که هشت سال پیش، اسامی 32هزار نفر از آنها را منتشر کردیم، بر مقدرات مردم عراق، مسلط شدند.